سلام

افسوس

آره حالا که به خواسته هات رسیدی فراموشم کردی؟ هیچ منتی سرت نمیزارم چون دوستت داشتم با عشق باهات بودم

با تموم وجودم همیشه احساست میکردمو میکنم

رفتی ایرادی نمیبینم چون کاری از دستم بر نمیاد

ایرادی نمیبینم چون رسمش این بوده اره حتما همین بوده

دلم شکست خوب برات مهم نبود

فهمیدم منو برای چی میخواستی

فهمیدم ولی ایرادی نداره من که عاشق بودم

مهم اینه من عاشق بودم

چی بگم بعد از چن وقت میای و میگی من حالم خوبه

اینم خدارو شکر چون عشق من حالش خوبه

درکت می کنم

مواظب خودت باش

نمی خوام عاشقونه برا ت بنویسم

چون دیگه گلوم گرفته و دستام نا نداره

مواظب خودت باش

دوستت دارم هزار میلیون تا

ستاره بارون کن و داغون کن و بیا حالمو دگرگون کن و برو

دیوونه بازی کن و نازی کن وبیا باز دلو راضی کن و برو...

موهاتو افشون کن وبیا باز دلو پریشون کن وبرو...

شیدا شو غوغا کن وبیا آتیشو برپا کن وبرو...

نمون اینجابرو نمون اینجا...نمون اینجا برو نمون اینجا...

این یه حس موندگار نیست برو...

به این عشقا اعتبار نیست برو...

نه گناه منه نه تقصیرتو...این زمونه سازگار نیست برو...

نمون اینجابرو نمون اینجا...نمون اینجا برو نمون اینجا...

مرا بشناس ای با من غریبه من اهل کوچه ی دلتنگی هستم

  کمی پایین تر از بن بست احساس کنار جاده ی یکرنگی هستم

مرا بشناس و با من همقدم شو برایم زندگی بی تو عذاب است

 دو راهی  در کمین  توست آری طریق زندگی پر پیچ و تاب است

 مرا اینسان که هستم ای غریبه بیا بشناس و با من آشنا  شو

  من از جنس سکوت یا كه بلورم مرا بشناس یا بشکن بميرم

 مرا بشناس تا در قلب غربت میان  سینه صحرا نمیرم

از من نپرس چقدر دوستت دارم

اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست

 به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم

مگر ماهی بیرون از آب میتواند نفس

  بکشد مگر می شود هوا را از زندگیم برداری

 و من زنده بمانم بگو معنی تمرین چیست ؟

 بریدن از چه چیز را تمرین کنم ؟ بریدن از خودم را ؟

مگر همیشه نگفتم که تو پاره ی  تن منی ....

سلام عشق من.. نمیخوای چیزی بگی نازنینم. بگو ؟ از تنهاییات ؛ از دلتنگیات ..

یا نکنه دلت برام تنگ نشده ؟ نه .. حتی اگه بگی تنگ نشده من باور نمیکنم ..

مگه میشه دل من اینجا تو اوج دلتنگی باشه ولی دل تو بی خیال ؟! نه .. نمیشه

حتی اگه دلت تنگ نشده باشه ، دل من برات یه ذره شده .. طاقتش داره تموم میشه وجودم

عشق من کجایی که درب و داغونم .. کجایی که این لحظه های بی تو بودن بد جوری

حالمو می گیرن .. دارن اذیتم می کنن .. دارن بهم میخندن .. ثانیه های بی تو بودن رو

به رخم میکشن و آزارم میدن ..

ولی من میگم ؛ بالاخره لحظه های انتظار منم به سر میاد .. بالاخره میشه که من بخندم ..

راحت نفس بکشم .. بالاخره زنگ میزنه .. بالاخره میاد .. مهم اینه که هنوز به یادمه ..

مهم اینه که هنوز فراموشم نکرده .. مهم اینه که همه دار و ندار منه ..

مهم اینه که من تو دنیای به این بزرگی فقط به عشق اون دلخوشم و به خاطرش زنده ام ..

کاش میدونستی حسی که من به تو دارم چه حسیه عشقم .. نمیدونم میدونی یا نه ؟

ولی یه روزبه حرفم میرسی که اون روز خیلی دیره

کاش منو شناخته بودی .. کاش به عشقم پی می بردی ..

کاش میدونستی تو دلم چیزی جز عشق و دوست داشتنت وجود نداره ..

ولی .. تکرار حرفام .. اوج عشقم .. نهایت دوست داشتنم ..

چه فایده داره وقتی تو نمیخوای بدونی .. وقتی نمیخوای بشنوی ..

تو هنوز منو نشناختی عزیزم...

کاش میدونستی این آتیش دلم ..مجال بودن رو هم داره ازم میگیره ..

کاش میدونستی بی تو بودن برام فقط شکنجه و جهنمه ..عذابه

کاش میدونستی .. به خدا قسم این حرفام شعار نیست

 عین واقعیته نازنینم ..من بی تو میمیرم .. خیلی دوستت دارم ..

هر لحظه با تواًم عشق من ..عمیق تر نفس بکش نازنینم .. دارم می میرم ..

دلتنگی ..غم ..غصه .. داغونم کرده .. من به تو محتاجم خیلی محتاج

اين عشقي که به من بخشيدي براي هميشه زنده خواهد ماند

تو هميشه آنجا هستي ،هنگاميکه فرو افتم ضعف مرا مي ستاني

و به من نيرو وقدرت مي بخشي و براي هميشه 

دوستت خواهم داشت و در کنارت مي مانم همچو فانوسي در

تاريکترين شبها

 بالهايي خواهم بود، که در طول پرواز ياري ات خواهم کرد و در

طوفان پناهي براي تو خواهم بود ...

چقد سخته که عشقت روبروت باشه ، نتونی همصداش باشی

چقد سخته که یکدنیا بهاء باشی ، نتونی که رها باشی 

چقد سخته ....

چقد سخته که بارونی بشی هر شب ، نتونی آسمون باشی

چقد سخته که زندونی بمونی بی درو دیوار ، نتونی همزبون باشی

چقد سخته ....

چه بدبخته قناری که بخونه اما رویاش ، حس بیرونه

چه بدبخته گلی که مونده تو گلدون ، غمش یک قطره بارونه

چقد سخته که چشمات رنگ غم باشه ولی ، ظاهر پر از خنده

چقد سخته که عشقت آسمون باشه ولی ، آسون بگن : چنده ؟

چقد سخته کلامت ساده پرپر شه نتونی ناجی اش باشی

چقد سخته که رفتن راه آخر شه ، نتونی راهی اش  باشی

چقد سخته تو خونه ات عین مهمون شی ، بپوسی ، خسته ویرون شی

چقد سخته دلت پر باشه ، ساکت شی ولی تو سینه داغون شی

چقد سخته که یکدنیا صدا باشی ولی ، از صحنه خوندن جدا باشی

چقد سخته که نزدیک خدا باشی ولی ، غرق ادا باشی

دلم برای خودم تنگ می شود

اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
كسی كه حرف دلش را نگفت من بودم
دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم
نشد جواب بگیرم سلام هایم را
 هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم
 چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را ؟
اشاره ای كنم انگار كوهكن بودم

بس ديوار دلم کوتاه است ..هرکه از کوچه تنهايي من مي گذرد.. به هواي هوسي هم که شده سرکي مي کشد مي گذرد

وقتی با تمام وجود عاشق هستی اما باید از همه این احساسات  

خیلی ساده تر از عاشقیت بگذری. چون فقط فقط به فکر او هستی.

 به فکر اینکه او مال تو نمی شود ... هیچ وقت... به خدا خیلی سخت است

 نگاهت را برای همیشه از او بِدزدی چون او را دیگر نمی توانی ببینی.

 آره واقعاً حقیقت دارد که وقتی عاشق شدی نباید او بداند .خیلی سخت است آنقدر سخت . 

چشمهایت هم دیگه یاریت نمی کند. من هم یکی از همان آدمها هستم دیگه طاقتم تمام شده

 چند روز  چندساعت چندسال عاشق بمانم . تا کی . هیچ جوری از این موضوع رها نمی شوم.

اشتباه من این بود که عاشق شدم.آنهم عاشق او...اما مگه من خودم را عاشق کردم.

چرا خدایی که مرا عاشق کرد به فکر این نبود که یک روزی

 مثل الان این حق را دارم که با همه وجود فریادبزنم: بابا

پس تکلیف این همه علاقه چی می شود. جزاین است که مثل هر بار

 به جای شکایت خودم را به دروغ دلداری بدهم. جزاین است

 که خنده های مصنوعی تحویل اطرافیانم می دهم. مثل همیشه برای

جدایی نگاه سردم را به زمین خدا می دوزم وحالا در تنهایی خودم

 این حق را پیدا کردم با تمام وجود گریه کنم. ولی دیگه چه فایده

وقتی هیچ وقت نتوانستم به او بگویم : پس حق من چی

 من از این گریه های یواشکی خسته شدم. چرا نباید بدانم چی به سر دلم آمده.

مثل همیشه دلم به چشمام وچشمام به فکرم ...

 همه به همه دستور می دهند سنگ صبور باش گریه نکن.

این وسط فقط روحم است که دیگر جانی ندارد. من شرمنده چشمام هستم

شرمنده دلی هستم که هر بار از طرف او شکسته شده.

من چی دارم که از خودم دفاع کنم. جز اینکه سکوت کنم چون

عاشقم. یعنی ارزش و عدالت عشق آنقدر کم است....فقط سکوت

با خود عهد بَستم فراموشت کنم .نفس هایم را در سینه حبس کردم.

این روزها فریادم به جایی نمی رسد

دعاهایم سرگردان استجابتند

اشکهایم می آیند و نمی روند

بغض هایم دائم می ترکند...

این روزها می خندند بر احوال دلم

دلم به حال دلم می سوزد...

از که سراغ تو را بگیرم ؟

می گویند ما هم خدایی داریم...

می رسد به دادمان

وقتی که از تو و من چیزی باقی نمانده باشد...

به چه زبانی بگویم ویرانه ام از پاییز...

از فصل کوچ ...

از اجبار جدایی ...

این روزها

موریانه های دیروز

آرزوهای امروزم را می خورند

اینقدر صدای پای تنهایی نزدیک می آید

تا ترک بردارم از غم

نه من تقدیر تو بودم  

نه تو گاهی برایم دلتنگ می شوی ...

از خدا پنهان بود...

از تو که پنهان نبود چشمان عاشقم...

پس چرا چنین کردی با من ؟

تو نامهربان بودی یا سرانجام عشق

چنین است ؟

و اما ما هم خدایی داریم ...